Bijna 100 nieuwe verkavelingen wil men realiseren in het laatste woonuitbreidingsgebied van Klein-Sinaai. Zowel de concrete plannen als de aanpak roepen een pak vragen op bij de inwoners. Nieuwe verkavelingen betekent nieuwe inwoners, dat is natuurlijk in een vergrijsde gemeenschap goed nieuws, maar niet zaligmakend. De plannen voor de eerste aanleg van dertig verkavelingen stootte op fundamentele bezwaren van de omwonenden. Daarbij zijn twee argumenten cruciaal: het plan is niet fundamenteel verschillend van eerdere plannen die reeds werden afgewezen. Bovendien ontsluit men de ‘nieuwe wijk’ in de Merlanstraat en de Vijfstekenstraat wat leefbaarheid en mobiliteit in het gedrang brengt. Immers, in een eerste fase gaat het over dertig kavels, bij uitbreiding zijn het er honderd, zonder dat men andere ontsluiting voorziet. Dit plan biedt hulpdiensten onvoldoende doorgang. Een aansluiting op Brugse Heirweg of Koebrugstraat was logisch geweest. Dan zijn er nog vragen rond de noodzaak en de gehanteerde besluitvormingstechnieken. Het huidige bestuur geeft aan dat deze “nieuwe wijk” een alternatief biedt aan weekendhuisbewoners. Een bescheiden analyse leert al snel dat de interesse bij die gemeenschap voor dit project zeer beperkt is, vanwege inplanting en prijs. Men kan die mensen evengoed de nog in te vullen kavels van de Muziekwijk voorstellen. De inwoners van Klein-Sinaai hadden in de maand augustus, de vakantiemaand, tijd om bezwaren in te dienen. Dat gebeurde ook. Opvallend is dat men in de kennisgeving geen vermelding maakt van het omgevingsloket, waar men normaal dergelijke bezwaren digitaal kan indienen. De gemeentelijke administratie kon ook niet zeggen waarom dan niet gebeurt. Bovendien was het dossier niet op het omgevingsloket terug te vinden, wat een fundamentele procedurefout kan worden genoemd. Deugdelijk en transparant bestuur maakt besluitvorming openbaar. In Stekene gebeurt het omgekeerde.